احمد مدرس زنجانی اصفهانیاحمد مدرس زنجانی اصفهانی، از علما و فضلای ساکن اصفهان در قرن چهارده هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیآقا شیخ احمد مدرّس زنجانی، عالم فاضل متکلم ادیب. در ابهر زنجان متولّد شد، و در زنجان، قزوین و نجف اشرف به تحصیل پرداخت، سپس به کرمان رفت، و بیش از چهل سال به ارشاد مردم و تدریس و تحقیق مشغول شد. او در اواخر عمر به اصفهان منتقل شد، و در محلّه دروازه حسن‌آباد ساکن گردید. او صبح‌ها در مسجد شاه امامت می‌فرمود، و در مدرسه ناصریّه تدریس می‌کرد. وی در ۹ ربیع‌الثّانی ۱۳۶۹ق در سنّ حدود نود سالگی وفات یافت، و در تخت فولاد مقابل تکیه میرزا ابوالمعالی کلباسی مدفون گردید. وی به عربی و فارسی شعر می‌سروده، و «خادم» یا «خادم صدری» تخلّص می‌نموده است. این شعر از او است: "شمس و قمر را رسید گاه تقابل پر شده صحن چمن ز نغمه بلبل" "ای که دو چشمان توست فتنه بابل خیز نگارا بیار یک قدح از مل" "بس کن از این ناز و غمز و غنج و تدلل" ۲ - آثار و تالیفاتایشان کتاب‌ها و رساله‌های مختلفی تالیف نموده است که از آن جمله است: ۱. وجیزه در فرق بین سحر و معجزه؛ ۲. هدایه الانام در منظومه کلام که هر دو به طبع رسیده است. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص۴۳۴-۴۳۶.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۲۸-۲۲۹.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۱۶.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، ص۳۰۴.
[۵]
زنجانى، موسى، الفهرست لمشاهیر و علماء زنجان، ص۱۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۰۲. |